ای بـهـشـت آرزوهـای بـهـشـت            ای سراپا کوثر و کـوثر سرشت
ای گـل عـطر آفـرین باغ عـشق            ای تـجــلی گـاه بـانــوی دمـشـق

فـاطــمـه نـامـت دل تـو زیـنـبـی            هم به دل جـای تو هم ذکـر لـبی
عمق ذاتت از وجود زینب است            در حقیقت تار و پود زینب است
ریشۀ اخلاق و رفتارت ز اوست            خون او داری به رگ در زیر پوست
تـو ز نـسـلی پـاکـدامـانـی و بس            زاده‌ای از شـاه مـردانـی و بـس
بسکه تو هستی دل آرا و شریف            در جدال حسن هـستی بی‌حریف
حـوریان شاگـرد درس خـوبـیت            شـهــرۀ آفــاق شـد مـحــبـوبـیـت
دوست و دشمن به مهـرت مبتلا            چون کریمه هستی و مشکل گشا
قـدرت احـسـان تـو فــوق بـشـر            هرکسی دارد از این شأنت خبر
خاکـبـوس خاک تو خـاک جهان            زائـرانت را بهشت حـق مـکـان
کـوی تو خود جـنت الاعـلی بود            تـربـت تــو تـربـت زهــرا بــود
عشق را سرمشق نا مخـتومه‌ای            عصمت حق هستی و معصومه‌ای
ای تو شمس سینۀ شمس الشموس            ای تو نامـوس امیر ملک طوس
بارگـاهـت مـعـدن لـبـریـز جـود            هرچه گـشتم مثـل کـوی تو نبود
خاک تو دارالشـفای سیـنه‌هاست            کوی تو هر شب پذیرای رضاست
ای بــرادر زائــر هـــمــواره‌ات            ای دل دلـــــداد گـــــان آواره‌ات
شوق دلـبر داشـتی کـردی سفـر            تا بگـیری یک دم از یارت خبر
عاقبت با سینه‌ای محزون و زار            بی‌خبر جان دادی از هجران یار
کاش می‌شد عمر زینب چون تو طی            تا نـمی‌دید از جـفا یـارش به نی